UMC Utrecht gaat tolken zelf betalen
Minister Schippers van VWS vergoedt sinds 1 januari geen tolk- en vertaaldiensten meer. In de praktijk blijkt dat veel patiënten te weinig Nederlands spreken om duidelijk te kunnen maken wat er aan de hand is. Zo lopen ze het risico geen goede zorg te krijgen. Daarom gaat het UMC Utrecht de tolk-/vertalerskosten uit eigen zak betalen.
Het UMC Utrecht is om en nabij de honderdduizend euro per jaar kwijt aan tolken en vertalers. Die werken samen een kleine duizend uur om zorgverleners en patiënten voor elkaar verstaanbaar te maken.
En dan gaat het niet alleen om Turks, Pools of Marokkaans, maar ook om talen waarvan de gemiddelde Nederlander het bestaan niet eens weet, zoals Oromo, Tigrinia of Karen. In totaal zijn het er 57. Tot dusverre betaalde het ministerie van VWS de tolk- en vertaalkosten, maar daar heeft Schippers nu een stokje voor gestoken. Alle patiënten moeten Nederlands kunnen, vindt zij. Is dat niet het geval dan moeten ze zelf iemand meenemen naar het spreekuur die voor hen vertaalt of een professionele tolk inhuren. Voor eigen rekening. Alleen voor asielzoekers is nog vergoeding mogelijk.
Koude bezuiniging
Jolanda van Luipen, staflid Raad van Bestuur en belast met het onderwerp tolk- en vertaaldiensten, ziet de maatregel als een koude bezuiniging:
“Het is een illusie te denken dat buitenlandse patiënten zo goed Nederlands leren dat ze begrijpen wat een arts zegt.
Dat is voor ons vaak al moeilijk.
Voor een professionele tolk heeft deze groep meestal geen geld.
En een bekende meenemen stelt artsen voor het probleem dat ze niet kunnen inschatten of de patiënt alles aan die persoon vertelt en andersom.
Wij willen dat patiënten in overleg met hun arts de beste en vooral ook veilige zorg krijgen.
Maar dat lukt op deze manier niet. Het UMC Utrecht neemt daarom zijn verantwoordelijkheid en betaalt de tolk- en vertaaldiensten zelf.”
Reservepotje
Voor 2012 haalt het daarvoor honderdduizend euro uit een reservepotje. In de tussentijd wordt gekeken of er goedkopere aanbieders zijn – van dezelfde kwaliteit – en of het sowieso mogelijk is op tolk- en vertaaldiensten te besparen. Bijvoorbeeld door tolken telefonisch in te schakelen in plaats van ze naar het UMC te laten komen. Als het aan Van Luipen ligt, blijft het UMC Utrecht ook na 2012 de tolk-/vertalerskosten zelf betalen: “Wanneer artsen constateren dat een patiënt hen niet begrijpt moeten ze te allen tijde een tolk kunnen benaderen. Misschien moeten ze dat zelfs nog vaker doen dan nu gebeurt.” (KF)